dade como “centrode vida”, a cidade como centro que entretece a socializaciónmáis profunda, a cidade como“espazode socialización”pornatureza; cidade que ten que recuperar ese papel e non expulsar os cidadáns polomaltrato dos espazos públicos. Evidentementesioespazopúblicoestámoimal tratado, podemospór rampas, quehai quepólas, pero evidentemente a soluciónnon éboa, nonvai a funcionar. Comoconclusión, hai todaunaseriede teoríaseenfoques quehai que ter en conta senon se quere cometer serios erros que poden criar disfuncións e frustracións. Isoaprendemosda literaturaedoutras cidades que foron dando solucións e, os mesmos que as deron, se decatarondespois de que eran incompletas, cando non contraditorias, e as tiveron quemodificaredarlleoutroenfoque, candonon remataronno abandonodo entusiasmo inicial. Concepcióndos espazospúblicos En todoeste temadaaccesibilidade, damobilidade para todos, hai de transfondo a concepción que teñenos cidadáns e os poderes públicosdoque é o espazopúblico e que funcións deben cumprir dentroda sociedade.Hai undebatemoi profundo, ideolóxico e político, sobre o espazo público, sobre a súa importancia, sobre as súas funcións e sobre a sua relación coapropriedadeprivada; unhabatalla entre as concepcións que defenden o individualismomáisexacerbado fronteaosquedefendemosa solidariedade e a cohesión social. Nós, en Pontevedra, aplicamos a idea de que o espazopúblico éun servizopúblico fundamental, da orde (non sevematerialmenteniné tan inmediato) da sanidade ou da educación, porque é o espazo mais igualitario, onde unha persoa, independentementeda súa condición social, económica, físicaou calquer outra, se pode relacionar en igualdade de condicións con outras persoas. Polo tanto, consecuencia de esta idea, os espazos se tratande determinadamaneira e se entendendesamaneira, como espazos comúnsde suma transcendenciaparaobo desenvolvimentodavidacolectiva,desocialización eda cohesión social. Esta concepción ten unhas consecuenciasmoi importantesáhoradaactuaciónpráctica: búscanseespazos de integración de usos, de convivencia de todosos sectores sociais e coamáxima calidadenos seus tratamentosesolucións técnicaseconstrutivas. Ademais, faise evidente que hai que protexer os usospeonis,mais vulnerábeis, fronte aosde tráfico motorizado. ORGANIZACIÓNADMINISTRATIVA Integración administrativa epolítica Se temosmáis oumenos definido e claro o camiño a seguir, tampouco é preciso ser un teóriconindominar os últimos manuais ou tratados sobre o asunto. Dotados desta bagaxe de ter unha concepciónbastanteperfiladaeunhadirecciónbendefinidas (puntode partida fundamental) imos tratar de actuar. Moitos son os temas que poderiamos abordar para descreber o camiño que vai da teoría á práctica; centrarémonos no que parece máis relevante: comoafrontaraorganizaciónadministrativa. Podemos ilustrar a travésdun feito frecuente: cidades quevanpolooitavooudécimoPlandeAccesiAharmonía ea cohesión social poden ser favorecidos desde o ponto de vista urbanístico, si a cidade dispónde espazos nos que se favorece a convivencia e se protexe os usos peonís fronteaos tráficosmotorizados.A reforma do centro histórico (na foto as prazas deCurrosEnríquez eAVerdura) baseouse na recuperación paraa cidadanía deespazos que anteriormente ocupabanos automóbiles. Unhadas áreas nas que se traballadíaa día é naextensión da política de accesibilidadeaos espazos privados, donde os logros estánmoi relacionados cos procesos de renovación comercial ou aperturae restauracióndos espazos de traballo ou atención ao público.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTEwNTI=